SOS! ฝากใจไว้กับนาย

ณ มหาลัย Love eternity

  "ขอร้องล่ะนะเรย์ เราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานอะ ช่วยเป็นแฟนหลอกๆกับฉันเถอะนะ พรีส"ฉันแทบจะคุกเข่าก้มกราบกรานกับ 'เรย์' เพื่อนสมัยเด็กของฉันอยู่แล้ว

  "เฟียร์เธอไปหาคนอื่นช่วยเถอะ ฉันว่ามันไร้สาระไปนะ - -^"เรย์พูดขึ้นก่อนจะมองฉันอย่างตัดพ้อ อยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไงน่ะหรอ...

  --ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ 2-3 ชั่วโมง--

  ฉัน ชื่อ เฟียร์ เป็นลูกสาวมหาเศรษฐีชื่อดังที่รวมติด 1 ใน 10 ของประเทศไทยเชียวนะ อิอิ >< เกิดมาสวย หน้าตาดี แถมรวย จะมีผู้ชายที่ไหนล่ะจ๊ะจะไม่ปลายตามามองฉัน คิดแล้วก็โชคดีจริงๆเลยน้า วันนี้เป็นวันรับน้องของมหาลัย Love eternity เป็นมหาลัยที่หรู เริ่ด ไฮโซ ส่วนมากที่เข้ามาที่นี่ได้จะเป็นพวกลูกคุณหนู คนรวย อย่างเช่นฉัน! เป็นต้นอะนะ อิอิ  

  "เอาล่ะครับน้องๆ  วันนี้พี่จะให้เรามาทำความรู้จักกันนะครับ แต่ก่อนอื่นพี่ว่าน้องๆก็คงอยากจะรู้ว่าพี่รหัสของตัวเองเป็นใคร ถ้าอยากรู้ให้น้องๆหยิบแผ่นกระดาษในกล่องนะครับ แล้วขานชื่อพี่รหัสของน้องดังๆแล้วพี่รหัสของน้องจะเดินออกมาแนะนำตัว"พอพี่ว้ากประจำคณะฉันพูดจบ ก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงยื่นกล่องส่เหลี่ยมสีแดงสดมาให้ฉันกับเพื่อนสนิทของฉันที่นั่อยู่ข้างๆอย่าง ชานะ 

  "แกได้พี่รหัสชื่ออะไร ฉันได้พี่รหัสชื่อ อิง"ชานะพูดขึ้นก่อนจะโชว์กระดาษแผ่นเล็กสี่เหลี่ยมที่เขียนไว้ว่า อิง ผู้หญิงสินะ อิอิ ฉันหันกลับมาจ้องมองกระดาษในมือตัวเองก่อนคลี่มันออกมา มีตัวหนังสือเขียนไว้บนกระดาษว่า เฟรม ฉันไม่พูดอะไรก่อนจะโชว์แผ่นกระดาษใบเล็กๆให้ยัยชานะดู

  "ผู้ชายแน่เลย"พูดจบยัยชานะก็ยู่ปากของเธออย่างงอนๆ ยัยชานะเนี่ย ไม่อยากจะบอกว่าเพื่อนสนิทฉันคนนี้สวยเว่อร์ >0< หนุ่มตามจีบตรึมอะจ้า โฮะๆ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่านางไม่เคยสนใจผู้ชายที่ไหนที่เข้ามาหานางเลยอะ ไม่ว่าจะหล่อแค่ไหน ! 

  "ผู้ชายอ๋อ ก็เฉยๆอะ ยังไม่เห็นหน้าก็ไม่รู้ว่าหล่อไหมอะนะ"ฉันพูดขึ้นก่อนจะชักกระดาษแผ่นเล็กกลับมาไว้บนตัก ฉันเห็นสีหน้าคุณเพื่อนไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยอะ เสียงรุ่นพี่ต่างพากันเรียกชื่อรุ่นน้องจากป้ายแขวนชื่อที่ห้อยคอเราอยู่เพื่อให้ยืนขึ้นแล้วขานชื่อของพี่รหัสตัวเอง 

  "เอาล่ะค่ะ คนต่อไปพี่เร่งไว้นานแล้ว ขอเป็นน้องเฟียร์คนสวยคนนี้เลยนะครับ"พี่วากของฉันผายมือออกมาทางฉัน ฉันจึงค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะฉีกยิ้มหวานๆแล้วยกกระดาษขึ้นอ่านชื่อของพี่รหัสของฉัน

  "พี่เฟรมค่ะ ^^"พูดจบก็มีผู้ชายร่างสูงหน้าตาน่ารักก้าวเดินออกมาก่อนจะหันมายิ้มหวานให้ฉัน

  "ชื่อเฟรมครับ ไม่คิดว่าจะได้น้องรหัสน่ารักขนาดนี้นะเนี่ย"พูดจบฉันก็อายม้วนไปเลย ก่อนจะมีเสียวี้ดวิ้วตามกันมา ฉันยิ้มบางๆก่อนจะนั่งลงไปเหมือนเดิม พี่เฟรมน่ารักมากค่าา  หน้าตาออกเด็กๆมาก ยั่งกับพึ่งเข้ามหาลัยอะ ฉันนี่ดูแก่ไปเลยแถมผิวขาวสวยด้วยย >< 

  "ดูแกมีความสุขนะเฟียร์ที่เห็นว่าพี่รหัสแกหน้าตาน่ารัก"ชานะหันมามองฉันก่อนจะพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็นมิตร

  "เอ้า! มีพี่รหัสน่ารักแกไม่ชอบหรอ"ฉันพูดขึ้นก่อนจะยิ้มแป้น อิอิ ฉันจะเก็บเรื่องนี้ไปบอกลูกขอฉันว่าตอนเด็กๆฉันใพี่รหัสน่ารกขนาดไหน >0<)/

  "ไม่อะ ฉันชอบแก"พอยัยชานะพูดจบฉันก็เลิกยิ้มก่อนจะหันไปทำหน้าเหวอๆใส่คุณเพื่อนท่พูดจาแปลกๆออกมา 

  "โอ๊ยย ฉันก็ชอบแกจ๊ะ คุณเพื่อนน ^^"ฉันพูดขึ้นก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ ยัยชานะคว้ามือฉันไปจับ ฉันสะดุ้งตกใจเลยอะ

  "ฉันไม่ได้หมายความว่าชอบแกแบบนั้นนะเฟียร์"สิ่งที่ออกจากปากคุณเพื่อน ทำให้ฉันต้องใช้สมองอันกระจ่อยร้อยของฉันประมวลคิดวิเคราะห์อย่างหนัก แล้วมันแบบไหนนนน !!!

  "เอ่อ...แกหมายความว่าไง"ฉันเอ่ยถามไปไม่เต็มเสียงนัก 

  "ฉันรักแก ชัดปะ"ยัยชานะพูดขึ้นมาอย่างไม่อายอะไรเลย กรี๊ด ทำไมอยู่ๆฉันก็ขนลุกซู่!! แบบนี้ล่ะ พึ่งเคยโดนผู้หญิงบอกรักครั้งแรกนะเนี่ย รู้สึกแปลกๆอะ

  "ยัยชานะ..คือเอ่อ T^T"ฉันจะตอบกับยัยเพื่อนซี้ของฉันยังไงดีอะ ฉันหันซ้ายหันขวาไปมองรอบๆอย่างคิดหนักก่อนสายตาอันคมสวยของฉันจะโฟกัสไปที่ เรย์!! กรี๊ดด เพื่อนสมัยเด็กสมัยประถมของฉัน หมอนี่แหละตัวช่วยฉันเลย อิอิ เรย์ตอนประถมเขาเป็นคนใจดีมากเลยนะ เคยช่วยฉันจากแมลงสาบตั้งหลายรอบ (บ้านใกล้กัน) เพราะฉะนั้นคราวนี้เขาก็ต้องช่วยฉันได้อีกสิ จากเอ่อคุณเพื่อนซี้แสนรักอะนะ

  "ว่าไงเฟียร๊ ฉันรักแกนะเฟียร์ รักแบบที่ไม่เคยรักใครฉันคบกับแกมา 6 ปีแล้ว ฉันรักแกมาก หวงแก"ยัยชานะยังคงร่ายความในใจเข้ามาให้ฉันขนลุกซู่ตลอด ทำไมแกต้องรักฉันอะ แกรักผู้ชายไม่ได้หรอ T^T

  "โทษนะชานะ ฉ...ฉัน เอ่อ ฉันมีแฟนแล้วอะ อยู่คณะเดียวกันนี่แหละ"พูดจบสายตาเลิฟๆของยัยชานะก็แปรเปลี่ยนเป็นดุดัน ชานะโกรธจนบีบมือฉันจนเจ็บเลยอะ เดี๋ยวค่ะ รักฉันจปล่อยมือฉัน T0T

  "แกอย่ามาโกหกฉัน!! ฉันคบกับแกมานานแล้ว ยังไม่เคยเห็นแกเล่าเรื่องแฟนให้ฟังเลย แม้แต่ผู้ชายที่แกเาให้ฉันฟังมาแกก็บอกไม่มีคนที่ใช่ถูกสเป็ค จนฉันคิดว่าแกก็คงจะเป็นแบบฉัน!"เป็นอะรายยยย ฉันไม่เป็น  ฉันแค่ยังหาคนถูกใจไม่ได้ สวยอะขอเลือกมากหน่อยสิย่ะ!

  "เอ่อ คนนู้นอะ เป็นเพื่อนสมัยเด็ก ที่ฉันบอกแกว่ายังไม่คบใครเพราะฉันแอบรักเขาและเมื่อวานฉันก็รวบรวมความกล้าไปบอกรักเขา และเขาก็ตอบตกลง"เป็นไงล่ะย่ะะะ  เฟียร์ซะอย่างแถเก่งอย่าบอกใคร หุหุหุ ยัยชานะเงียบไปสักพักก่อนจะค่อยๆปล่อยมือฉันล้วหันกลับไปสนใจพี่วากต่อ อ้าว เงียบนี่คืออะรฃไรจ๊ะคุณเพื่อน อยากรู้บอกหน่อย T^T

  "เอาล่ะ เดี๋ยวพี่ะมีเวลาให้น้องๆไปพักทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่สักครู่และจากนั้นอีก 1 ชั่วโมงกลับมาที่เดิมนะครับ"พูดจบก็แยกย้ายไปกันหมด ยัยชานะหันมาคว้ามือฉันหมับก่อนจะลุกขึ้นเหมือนเป็นแรงกระชากให้ฉันลุกขึ้นตามเธอไป เดี๋ยวจะพาไปไหนหยออ ยัยชานะพาฉันเดินมาหยุดที่...เรย์ จบกัน T 0 T เดี๋ยวๆอย่าๆ อย่านะ ยัยชานะเอื้อมมือไปสะกิดเรย์ทำให้เขาหันกลับมามอง กรี๊ดด พอมองใกล้ๆอีตานี่หล่อโครตอะ ผิวขาวกำลังพอดี ดวงตาสวยมาก พร้อมกับริมฝีปากสวยน่าจุ๊บ >< ว้าย นี่ฉันพูดอะไรเนี่ย

  "มีอะไร...อ้าว เฟียร์"เรย์หันมาทักทายฉันก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ

  "นายเป็นแฟนกับเฟียร์หรอ"ยัยชานะยืงคำถามแบบตรงๆไม่มีอ้อมไปเลยอะ เล่นเอาพี่เรย์หน้าเหวอเลย ฉันค่อยๆแกะมือยัยชานะออกก่อนจะเดินไปควงแขนเรย์แล้วยิ้มเจื่อนๆออกมา

  "โอ๊ยชานะ เล่นถามแบบนี้เรย์ก็เขินสิ โฮะๆๆ เรย์เป็นคนขี้อายอะ ยังไงฉันขอตัวไปทานข้าวกับเรย์สร้างความสวีทกันหน่อย แกก็ไปหาเพื่อนเก่าแกนะ"พูดจบฉันก็รีบลากเรย์ออกมาก่อนที่ยัยชานะจะทักท้วง ฉันลากเรย์ออกมาไกลพอสมควรก่อนจะค่อยๆปล่อยแขนเรย์ให้เป็นอิสระแล้วยิ้มหวานออกมา แต่เรย์ไม่ยิ้มตอบฉันเลยอะ แงๆ

  "เธอไปทำบอกเพื่อนเธอว่าฉันเป็นแฟนเธอหรอเฟียร์"เรย์พูดขึ้น 

  "ก็คือว่ายัยสวยๆเมื่อกี้เป็นเพื่อนสนิทฉันอะ แต่คือเมื่อกี้ยัยนั่นมาบอกรักฉันเลยไม่กล้าปฏิเสธไปอะ เลยอ้างชื่อนายมาเป็นแฟนเพื่อปฏิเสธเนียนๆ"ชั่งเป็นเหตุผลที่ติ๊งต๊องจริงๆเลยฉัน 

  "เธอปฏิเสธไปก็จบแล้วนี่เฟียร์"เรย์พูดขึ้นก่อนจะกอดอกก้มลงมองฉัน

  "นายยังไม่รู้อะไร ยัยชานะเอาแต่ใจจะตาย อยากได้อะไรก็ต้องได้อะ แต่ฉันมั่นใจว่าถ้าฉันมีเจ้าของแล้วยัยชานะน่าจะไม่มามองฉันในแง่ชู้สาวอะ"ยัยชานะเป็นคนไม่ชอบเอาของของใครอะนะ ศักศรียัยนี่ท่วมท้น อิอิ

  "ก็รีบหาแฟนเป็นตัวเป็นตนสิ"เรย์ยังไม่ยอมให้ความร่วมมือฉัน และพยายามผลักไสฉันเต็มที่เลยอ่า 

  "ก็ฉันยังหาไม่ได้อะ"ฉันพูดขึ้นก่อนจะบุ้ยปาก

  "ขอร้องละนะเรย์ เราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานอะ ช่วยเป็นแฟนหลอกๆกับฉันเถอะนะ พรีส"ฉันแทบจะคุกเข่ากราบกรานกับเรย์อยู่แล้วตอนนี้

   "เฟียร์เธอไปหาคนอื่นช่วยเถอะ ฉันว่ามันไร้สาระไปนะ - -^"เรย์พูดขึ้นก่อนจะมองฉันอย่างตัดพ้อ

  "เห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนกันมานมนาน ถึงจะไม่ค่อยได้เจอหน้ากันก็เถอะ น้า ช่วยฉันหน่อย ถ้าแฟนนายไม่สบายใจฉันจะช่วยพูดให้ก็ได้น้า"ฉันทำสายตาออดอ้อนปิ๊งๆใส่เรย์  แต่รู้สึกว่าจะไม่ช่วยอะไรเลยอะ แง

  "เฮ้อ...ก็ได้เฟียร์ฉันจะยอมช่วยเธอ  แต่ว่าฉันมีข้อแม้"ฉันเกือบจะกระโดดกอดเขาอยู่แล้วเชียว มาหยุดตรงอีข้อแม้นี่แหละ

  "อะไรหรอ T_T"ฉันเอ่ยถามไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่เรย์จากที่หน้านิ่งๆก็กลับยิ้มหวานออกมา

  "ถ้าเป็นแฟนกับฉันห้ามเธอมาออกคำสั่ง ฉันจะดัดสันดานเอาแต่ใจของเธอตั้งแต่เด็กที่แก้ไม่หายสักที"พูดจบเรย์ก็เดินออกไปจากฉันทันที อืม ดัดสันดานอะไรฉันย่ะ ! ฉันออกจะสวยและนิสัยดี หึ!